طيور

هنگامي كه حيواني تحت محدوديت تغذيه اي پرورش مي يابد نسبت به حيواني كه تحت چنين سيستم پرورشي نبوده هست پرورش سريعتري داراست و مواد مغذي كافي برايش تامين مي شود . گزارش هاي رسيده در خصوص اجراي برنامه محدوديت طعام معمولا در خصوص كارايي جوجه ها (وزن بدن, بازدهي غذا چربي لاشه) سبب به پاسخ هاي متعددي مي شود , چون ديگر دست اندركاران مثل شدت, مقطع بندي ودوره مصرف خوراك دوباره محصول يا اين كه سويه ممكن هست بر امكان جوجه براي جبران رشد به تا نيكي افتاده اثر بگذارد .

دستگاه جوجه كشي

اين مطالعه جهت اثر محدوديت ارائه غذا در اوايل زمان درمقايسه با ارائه كامل خوراك تا برهه زماني سن ارئه به بازار بر تلاش ساخت فيس پذيرفته ميباشد . اين مطالعه بر روي جوجه ها ي حاصل از ادغام دو(هوبارد) كه به طور همزمان از تخم خارج شده اند و طي 10 روز ابتدايي رشد بر روي بستر رويش داده شده اند انجام شد . در روز يازدهم جوجه ها به تيمار هاي A,B,C,D اختصاص داده شدند ودرهر تيمار 30 جوجه قرار گرفت . تست نام برده دربرگيرنده 10 تكرار بود و تيمار ها به اين شرح بودند: تيمار در صد محدوديت ارائه خوراك A (شاهد) مصرف ازرو خوراك B 90 درصد مصرف از روي اختيار خوراك C 80 درصد مصرف ازروي ميل خوراك D 70 درصد مصرف ازروي ميل خوراك اعداد 90،80،70 محدوديت مصرف حاصل از مصرف ازروي اختيار غذا در روز10 رويش يود . مقطع ارائه تيمار( اجراي آزمايش) از روز 11تا 18 رشد بود . زمان پرورش در42 روزگي به نقطه پايان رسيد وجوجه ها روانه بازار شدند . در نقطه پايان دوره رويش وزن بدن وميزان مصرف غذا براي محاصبه ضريب تبديل خوراك(FCR ) به طور هفتگي ثبت شد، وداده هاي جمع آوري گرديده براي چك واريانس به كاررفت . سود حاصل از اين آزمايش حاكي از آن بود كه محدوديت مصرف طعام بر روي افزايش وزن اثر گذاشت . جوجه هايي كه 70و80 درصد مصرف اختياري، خوراك دريافت كردند به طوز معني داري وزن كمتري داشتند . در حاليكه هيچ تفاوتي از حيث آماري در في مابين گروهي كه 90 درصد مصرف ازرو طعام داشتند در مقايسه با گروهي كه به فيس از روي ميل خوراك مصرف كردند مشاهده نشد . كاهش 25تا 30 درصدي درافزايش وزن به واسطه مقدار مواد مغذي در دسترس در نتيجه محدوديت مصرف طعام مشاهده شد، البته جبران اين كاهش وزن درهفته هاي بعدي فيس گرفت . جوجه هايي كه مبتلا محدوديت مصرف خوراك بودند، در مقايسه با آنان كه به رخ از روي اراده خوراك مصرف كردند طي هفته 2تا4 غذا بيشتري مصرف كردند .درصورتي كه چه، پرندگان با محدو ديت مصرف 80و90 درصدي به اندازه جزيي خوراك بيشتري مصرف كردند و نسبتا ضريب تبديل زير تري داشتند . البته گروهي كه دچار محدوديت مصرف غذا 70 درصدي بودند در مقايسه با پرندگاني كه محدو ديت مصرف داشتند اين امر منطقي به حيث مي رسد، زيرا محدوديت شديد خيس معمولا سبب ساز به مصرف انرژي متا بوليسمي ظاهري خوب تر مي شود . از حيث مصرف خوراك در بين پرندگاني كه محدوديت مصرف داشتند در مقايسه با پرندگاني كه پايين تيمار محدوديت مصرف خوراك قرار نگرفتند هيچ تفاوتي مشاهده نشد،اما به حيث مي رسد كه طيوران با محدوديت مصرف طعام بازدهي بهتري رادر به كارگيري از خوراك داشته اند . از آنجا كه دوره اعمال محدوديت مصرف خوراك در اين ازمايش كوتاه بود نسبت به ساير آزمايش هاي سبب ساز به افزايش وزن پاياني مضمون‌ دار در انتهاي تست نشد به طور كلي به تظر مي‌رسد كه محدوديت ارائه غذا تا7/0 درصد در سنين جواني رويه حل قابل قبولي براي ايجاد بهينه جوجه هاي گوشتي ميباشد كه درسنين جواني مبتلا محدوديت مصرف غذا مي شوند . زيرا كاركشته به جبران اين كاهش وزن در هنگام ارائه به بازار مي باشند .همت بهتر در فيض كاربرد مواد مغذي از غذا مصرف گرديده مي باشد . اين فرضيه ارائه گرديده مي باشد كه انرژي وديگر مواد مغذي كه صرف رشد جبراني مي شود ناشي از كاهش در احتياج هاي محافظت پرنده مي‌باشد .چون پرندگاني كه به اين راه و روش تغذيه مي شونددرهنگام محدوديت مصرف خوراك وزن كمتري دارا‌هستند ودر فيض از اندازه متابوليكي كاسته مي شود .

هنگامي كه حيواني تحت محدوديت تغذيه اي پرورش مي يابد نسبت به حيواني كه تحت چنين سيستم پرورشي نبوده هست پرورش سريعتري داراست و مواد مغذي كافي برايش تامين مي شود . گزارش هاي رسيده در خصوص اجراي برنامه محدوديت طعام معمولا در خصوص كارايي جوجه ها (وزن بدن, بازدهي غذا چربي لاشه) سبب به پاسخ هاي متعددي مي شود , چون ديگر دست اندركاران مثل شدت, مقطع بندي ودوره مصرف خوراك دوباره محصول يا اين كه سويه ممكن هست بر امكان جوجه براي جبران رشد به تا نيكي افتاده اثر بگذارد .

دستگاه جوجه كشي

اين مطالعه جهت اثر محدوديت ارائه غذا در اوايل زمان درمقايسه با ارائه كامل خوراك تا برهه زماني سن ارئه به بازار بر تلاش ساخت فيس پذيرفته ميباشد . اين مطالعه بر روي جوجه ها ي حاصل از ادغام دو(هوبارد) كه به طور همزمان از تخم خارج شده اند و طي 10 روز ابتدايي رشد بر روي بستر رويش داده شده اند انجام شد . در روز يازدهم جوجه ها به تيمار هاي A,B,C,D اختصاص داده شدند ودرهر تيمار 30 جوجه قرار گرفت . تست نام برده دربرگيرنده 10 تكرار بود و تيمار ها به اين شرح بودند: تيمار در صد محدوديت ارائه خوراك A (شاهد) مصرف ازرو خوراك B 90 درصد مصرف از روي اختيار خوراك C 80 درصد مصرف ازروي ميل خوراك D 70 درصد مصرف ازروي ميل خوراك اعداد 90،80،70 محدوديت مصرف حاصل از مصرف ازروي اختيار غذا در روز10 رويش يود . مقطع ارائه تيمار( اجراي آزمايش) از روز 11تا 18 رشد بود . زمان پرورش در42 روزگي به نقطه پايان رسيد وجوجه ها روانه بازار شدند . در نقطه پايان دوره رويش وزن بدن وميزان مصرف غذا براي محاصبه ضريب تبديل خوراك(FCR ) به طور هفتگي ثبت شد، وداده هاي جمع آوري گرديده براي چك واريانس به كاررفت . سود حاصل از اين آزمايش حاكي از آن بود كه محدوديت مصرف طعام بر روي افزايش وزن اثر گذاشت . جوجه هايي كه 70و80 درصد مصرف اختياري، خوراك دريافت كردند به طوز معني داري وزن كمتري داشتند . در حاليكه هيچ تفاوتي از حيث آماري در في مابين گروهي كه 90 درصد مصرف ازرو طعام داشتند در مقايسه با گروهي كه به فيس از روي ميل خوراك مصرف كردند مشاهده نشد . كاهش 25تا 30 درصدي درافزايش وزن به واسطه مقدار مواد مغذي در دسترس در نتيجه محدوديت مصرف طعام مشاهده شد، البته جبران اين كاهش وزن درهفته هاي بعدي فيس گرفت . جوجه هايي كه مبتلا محدوديت مصرف خوراك بودند، در مقايسه با آنان كه به رخ از روي اراده خوراك مصرف كردند طي هفته 2تا4 غذا بيشتري مصرف كردند .درصورتي كه چه، پرندگان با محدو ديت مصرف 80و90 درصدي به اندازه جزيي خوراك بيشتري مصرف كردند و نسبتا ضريب تبديل زير تري داشتند . البته گروهي كه دچار محدوديت مصرف غذا 70 درصدي بودند در مقايسه با پرندگاني كه محدو ديت مصرف داشتند اين امر منطقي به حيث مي رسد، زيرا محدوديت شديد خيس معمولا سبب ساز به مصرف انرژي متا بوليسمي ظاهري خوب تر مي شود . از حيث مصرف خوراك در بين پرندگاني كه محدوديت مصرف داشتند در مقايسه با پرندگاني كه پايين تيمار محدوديت مصرف خوراك قرار نگرفتند هيچ تفاوتي مشاهده نشد،اما به حيث مي رسد كه طيوران با محدوديت مصرف طعام بازدهي بهتري رادر به كارگيري از خوراك داشته اند . از آنجا كه دوره اعمال محدوديت مصرف خوراك در اين ازمايش كوتاه بود نسبت به ساير آزمايش هاي سبب ساز به افزايش وزن پاياني مضمون‌ دار در انتهاي تست نشد به طور كلي به تظر مي‌رسد كه محدوديت ارائه غذا تا7/0 درصد در سنين جواني رويه حل قابل قبولي براي ايجاد بهينه جوجه هاي گوشتي ميباشد كه درسنين جواني مبتلا محدوديت مصرف غذا مي شوند . زيرا كاركشته به جبران اين كاهش وزن در هنگام ارائه به بازار مي باشند .همت بهتر در فيض كاربرد مواد مغذي از غذا مصرف گرديده مي باشد . اين فرضيه ارائه گرديده مي باشد كه انرژي وديگر مواد مغذي كه صرف رشد جبراني مي شود ناشي از كاهش در احتياج هاي محافظت پرنده مي‌باشد .چون پرندگاني كه به اين راه و روش تغذيه مي شونددرهنگام محدوديت مصرف خوراك وزن كمتري دارا‌هستند ودر فيض از اندازه متابوليكي كاسته مي شود .