طيور

با وجود اين، تفاوتهاي حساس جانور بين كشورهاي در درحال حاضر گسترش و گسترش يافته از حيث ميزان پرورش جمعيت وارتقا ساخت غذا، تا مدتها به عنوان نقص‌ باقي خواهد ماند . طي سال هاي ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ نرخ رشد جمعيت در آسيا ۵/۲%، در آفريقا ۴/۲% و در آمريكاي جنوبي ۹/۲% بود؛ در صورتي كه در آمريكا، كانادا و اروپا اين رقم زير ۱% گزارش شده ميباشد .

دستگاه جوجه كشي
مقدار افزايش ساليانه ايجاد مواد غذايي در كشورهاي توسعه يافته، در بين ساليان ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۲، ۸/۱% و ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۳، ۷/۱% بود، در حالي كه اين ارقام در كشورهاي در حالا بسط بترتيب برابر ۷/۰ و ۳/۰ درصد به تصويب رسيده مي باشد . اندازه پروتئين مسئله نياز جمعيتجهان در درحال حاضر حاضر به طور ميانگين ۲۴۰ هزار تن در روز مي باشد كه در سال ۲۱۰۰ به ۵۴۰ هزار بدن خواهد رسيد . چنانچه پروتئين حيواني ۴۰% از پروتئين مصرفي روزانه را تشكيل دهد، رقم قضيه لحاظ تقريباً هم اندازه ۱۰۰ هزار بدن در هم اكنون حاضر مي‌باشد و بيش از ۲۴۰ هزار بدن در سال ۲۱۰۰ خواهد بود . ميانگين همگاني مصرف سرانه پروتئين حيواني در جهان ۲۴ گرم در روز است؛ هر يك سري ازحيث ميزان مصرف اختلاف زيادي دربين كشورهاي توسعه يافته و در درحال حاضر توسعه و گسترش وجود داراست (جدول۱) .
( Bogue, 1996, New Protein Foods) در هم اكنون حاضر، ۲۵% جمعيت زمين بيش از ۳۰ گرم پروتئين حيواني مصرف مي كنند، ۲۵% نيز مصرفيمعادل ۱۵ تا ۳۰ گرم دارند، در حالي كه ۵۰% از جمعيت، كمتر از ۱۵ گرم پروتئين حيواني در روز مصرف مي نمايند . اين نحوه، توزيع نشان مي دهد كه حل موفقيت آميز مشكل گرسنگي و سوء تغذيه در موضوع بخش اعظمي از جمعيت عالم خلل مي باشد .
چك تعدادي سال اخير نشان دهنده تغييرات قابل توجهي در توليد و مصرف فرآورده‌هاي پروتئيني بخصوص پودر ماهي است . به علت كاهش تدريجي فيتوپلانگتون هاي دريازي، محصولات دريايي در حال قليل شدن تدريجي مي‌باشند كه اندازه صيد ماهي تأييد كننده اين زمينهمي‌باشد . فرآورده صنعتي ماهيگيري دريايي تا سال ۱۹۶۷ سالانه ۸% ارتقا مي يافت . آن‌گاه يك دوره ركورد مقدمه شد و در سال ۱۹۶۹ به طور محسوسي صيد ماهي كاهش يافت . در پرو در سال ۱۹۷۱، ۷/۱۲ ميليون تن آنچوويس صيد شده بود، ولي در سال آن‌گاه اين رقمصرفا ۵/۴ ميليون تن بود .
اين دستور موجب افزايش پرسرعت قيمت پودر ماهي شد . دربين ساليان ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰ بها هر تن پودر ماهي ۱۵۶ دلار بود . طي سال ۱۹۷۱ و نصفه نخستين سال ۱۹۷۲ ميانگين ارزش پودرماهي تا ۱۸۰ دلار براي هر بدن ارتقا يافت . در تابستان سال ۱۹۷۲ به علتمشكل ها بزرگي كه در صنعت ماهيگيري پرو ايجاد شد، ارزش پودر ماهي تا ۴۲۵ دلار براي هر بدن ارتقاء يافت، در انتهاي سال ۱۹۷۳ بهاي هرتن پودر ماهي به ۵۲۵ دلار رسيد و در سال ۱۹۷۴ از ۶۰۰ دلار بالاتر رفت . در سال ۱۹۷۵ به واسطه يك فصل مناسب ماهيگيري، ارزش سريعاً سقوط كرده و به تراز حدوداً ۲۴۰ دلار رسيد . ولي اين تغيير ديري نپاييد و بها پودر ماهي مجدداً ارتقاء يافت و در سال ۱۹۷۶ به ۴۱۵ دلار و در سال ۱۹۷۷ به ۵۰۲ دلار رسيد . توقع نمي رود اين شرايط در آينده بهبود يابد .
وضعيت شبيه اي هم در زمينه قيمت كنجاله سويا كه عمدتاً از ايالات متحده صادر مي شود، قابل مشاهده مي باشد . در ميانسالهاي ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰ قيمت يك بدن كنجاله سويا ۹۴ دلار بود كه در انتهاي سال ۱۹۷۲ به ۱۵۰ دلار، سال ۱۹۷۶ به ۱۹۸ دلار و در سال ۱۹۷۷ به ۲۳۰ دلار رسيد . سواي شك وترديد امكانات زيادي براي ارتقاء ايجاد وجود دارد اما فنّاوري فعلي ضمانتي براي حل اين ايراد با به كارگيري از روشهاي معمول نمي‌باشد . خاكهاي زراعي ۱۰% از سطح زمين را در بر مي گيرند . غلات در ۳/۲ از اراضي زراعي كشت شده و بيش از ۵۰% از انرژي مصرفي انسان را تأمين مي نمايند . در سال ۱۹۵۹ در دنيا به ازاي هر فرد، كمتر از نيم هكتار زمين زراعي وجود داشت . جمعيت سريعاً رو به ارتقا است، اكنون آنكه از اراضي قابل كشت كاسته مي شود . رشد ساليانه جهان، ۷۰ ميليون نفر مي باشد . در صورتي‌كه اين روند ادامه يابد، در سال ۲۰۰۰، فقط ۳/۰ هكتار زمين زراعي به ازاي هر شخص وجود خواهد داشت، لذا به خواسته تغذيه جمعيت جهان، مقدار ايجاد محصول در هكتار بايد ۳ برابر وضعيت فعلي شود . قابليت و امكان به دست آوردن مناطق جديد براي كشتهم غيرمحتمل ميباشد . به صورت نظري با رويش گياهاني مانند بعضي جلبكهاي دريايي كه قادرند بيش از ۳% انرژي خورشيد را تثبيتكنند، مي بضاعت و توان اين خلل را حل نمود؛ اما ميانگين تثبيت انرژي خورشيدي در سطح زمين ۱/۰ تا ۳/۰ درصد هست . اين نيازها در كنار جمعيت احتمالي ۶ ميليارد نفري در سال ۲۰۰۰، مبين آن مي‌باشند كه بايد منابع جديدي از پروتئين و انرژي كاوش شود . افراد با تاملهاي مختلف از جمله زيست شناسان، شيميدانان، اقتصاددانان، توليدكنندگان و مصرف كنندگان همه سرگرم عملكرد جهت حل اين معضلاتگرديده اند .
به طور طبيعي اكثر اوقات اين كوششها به ايده هايي نه چندان با بها منتج مي شوند . در عين اكنون ممكن مي‌باشد بعضا از آناناصلي بوده لذا نبايد ناديده گرفته شوند . به كار گيري از منابع غيرمعمول زيادي براي تغذيه دام و انسان به طور دور از شوخي مقدمهگرديده هست .
هزاران تن پروتئين ميكروبي ايجاد گرديده از ان ـ آلكان ها و اتانول صنعتي، علاوه بر آنكه در برخي جنس هاي مصرفي آدم به كارگيري مي گردند، جزوي از جيره هاي غذايي دامي شده اند . استعمال از پروتئين هاي تهيه گرديده از تخمير ضايعات ليگنوسلولزي و همچنين فضولات دامي ابتدا گرديده مي‌باشد . فرآورده هاي تجزيه پروتئين­هاي كراتين و كلاژن در مخلوطهاي غذايي حيوان‌ها تك معده اي به كار مي روند. آشغال هاي خانگي و شهري نيز در مرحله وسيعي مسئله به كار گيري قرار مي گيرند . لارو حشرات دو بال و همينطور برخي از قارچها را مي بضاعت بر روي مواد ضايعاتي كشت داد؛ كه در غير اين فيس آلوده و كثيف كننده محفظه زيست مي‌باشند .
به كار گيري از پروتئين هاي اين موجودات قابل توجه است . در حالا حاضر، بسختي مي بضاعت و توان فرآيند رو به رشدي را در اين موردپيش بيني كرد، اگر چه احتمالاً در آينده نقش مهمي در رفع نبود پروتئين خواهند داشت .
اندازه پروتئين مصرفي در كشورهاي عضو شوراي همكاريهاي متقابل اقتصادي(روسيه، تحليل واسلواكي، بلغارستان، روماني، لهستان، جمهوري دموكراتيك آلمان و مجارستان) نسبتاً بالاست و علي رغم رشد جمعيت و در عين درحال حاضر كاهش اندازه زمينهاي زراعي مو جود به ازاي هر فرد، مقدار آن در درحال حاضر ارتقاء هست .
طي ۱۰ سال قبل جمعيت اين كشورها ۱۰% ارتقاء يافته است، در حالي كه از سطح زمينهاي زراعي ۲% كاسته گرديده مي باشد . با وجود اين، بين سالهاي ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۷ سرانه مصرف گوشت و جنس هاي گوشتي از ۵۶-۳۳ كيلوگرم به ۸۳-۵۷ كيلوگرم ارتقاء يافت . مصرف تخم مرغنيز از ۱۹۷-۸۴ عدد به ۳۰۶-۱۷۱ عدد رسيد . در سال ۱۹۷۷ بيشترين و كمترين دما سطح مصرف گوشت مربوط به جمهوري دموكراتيك آلمان (۶/۸۳ كيلوگرم مصرف سرانه) و بيشينه و كمينه ي دما ميزان مصرف شير در كشورهاي نظارت واسلواكي به تصويب رسيده است (۴۳۸ كيلوگرم براي هر فرد) . با وجود بالا بودن نسبي مصرف سرانه در اين كشورها، نسبت مو جود بين پروتئين حيواني و كل پروتئين مصرفي در موقعيت فعلي مطابق با نيازهاي فيزيولوژيك نيست . بنابراين، توقع مي رود در آينده مقدار محصول هاي حيواني در رژيم هاي غذايي ارتقا يابد . پيش بيني مي­شود مصرف روزانه پروتئين در كشورهاي عضو شوراي همكاريهاي متقابل اقتصادي در مقايسه با سال ۱۹۷۰، ۳۵-۵% رشد داشته باشد .
نيل به اين اهداف با دقت به پيش بيني هاي اجتماعي انجام گرفته مسئوليت سنگيني را متوجه توليدكنندگان خوراكهاي پروتئيني براي دام و پروتئين هاي حيواني قابل مصرف انسان مي نمايد . ساخت مخلوطهاي غذا دام مي بايست ۱۰۰% نسبت به شرايط فعلي افزايش يابد . منابع غيرمعمول نقش مهمي در حل خلل پروتئين در كشورهاي عضو شوراي كمكهاي متقابل اقتصادي ايفا خواهند كرد .

با وجود اين، تفاوتهاي حساس جانور بين كشورهاي در درحال حاضر گسترش و گسترش يافته از حيث ميزان پرورش جمعيت وارتقا ساخت غذا، تا مدتها به عنوان نقص‌ باقي خواهد ماند . طي سال هاي ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ نرخ رشد جمعيت در آسيا ۵/۲%، در آفريقا ۴/۲% و در آمريكاي جنوبي ۹/۲% بود؛ در صورتي كه در آمريكا، كانادا و اروپا اين رقم زير ۱% گزارش شده ميباشد .

دستگاه جوجه كشي
مقدار افزايش ساليانه ايجاد مواد غذايي در كشورهاي توسعه يافته، در بين ساليان ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۲، ۸/۱% و ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۳، ۷/۱% بود، در حالي كه اين ارقام در كشورهاي در حالا بسط بترتيب برابر ۷/۰ و ۳/۰ درصد به تصويب رسيده مي باشد . اندازه پروتئين مسئله نياز جمعيتجهان در درحال حاضر حاضر به طور ميانگين ۲۴۰ هزار تن در روز مي باشد كه در سال ۲۱۰۰ به ۵۴۰ هزار بدن خواهد رسيد . چنانچه پروتئين حيواني ۴۰% از پروتئين مصرفي روزانه را تشكيل دهد، رقم قضيه لحاظ تقريباً هم اندازه ۱۰۰ هزار بدن در هم اكنون حاضر مي‌باشد و بيش از ۲۴۰ هزار بدن در سال ۲۱۰۰ خواهد بود . ميانگين همگاني مصرف سرانه پروتئين حيواني در جهان ۲۴ گرم در روز است؛ هر يك سري ازحيث ميزان مصرف اختلاف زيادي دربين كشورهاي توسعه يافته و در درحال حاضر توسعه و گسترش وجود داراست (جدول۱) .
( Bogue, 1996, New Protein Foods) در هم اكنون حاضر، ۲۵% جمعيت زمين بيش از ۳۰ گرم پروتئين حيواني مصرف مي كنند، ۲۵% نيز مصرفيمعادل ۱۵ تا ۳۰ گرم دارند، در حالي كه ۵۰% از جمعيت، كمتر از ۱۵ گرم پروتئين حيواني در روز مصرف مي نمايند . اين نحوه، توزيع نشان مي دهد كه حل موفقيت آميز مشكل گرسنگي و سوء تغذيه در موضوع بخش اعظمي از جمعيت عالم خلل مي باشد .
چك تعدادي سال اخير نشان دهنده تغييرات قابل توجهي در توليد و مصرف فرآورده‌هاي پروتئيني بخصوص پودر ماهي است . به علت كاهش تدريجي فيتوپلانگتون هاي دريازي، محصولات دريايي در حال قليل شدن تدريجي مي‌باشند كه اندازه صيد ماهي تأييد كننده اين زمينهمي‌باشد . فرآورده صنعتي ماهيگيري دريايي تا سال ۱۹۶۷ سالانه ۸% ارتقا مي يافت . آن‌گاه يك دوره ركورد مقدمه شد و در سال ۱۹۶۹ به طور محسوسي صيد ماهي كاهش يافت . در پرو در سال ۱۹۷۱، ۷/۱۲ ميليون تن آنچوويس صيد شده بود، ولي در سال آن‌گاه اين رقمصرفا ۵/۴ ميليون تن بود .
اين دستور موجب افزايش پرسرعت قيمت پودر ماهي شد . دربين ساليان ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰ بها هر تن پودر ماهي ۱۵۶ دلار بود . طي سال ۱۹۷۱ و نصفه نخستين سال ۱۹۷۲ ميانگين ارزش پودرماهي تا ۱۸۰ دلار براي هر بدن ارتقا يافت . در تابستان سال ۱۹۷۲ به علتمشكل ها بزرگي كه در صنعت ماهيگيري پرو ايجاد شد، ارزش پودر ماهي تا ۴۲۵ دلار براي هر بدن ارتقاء يافت، در انتهاي سال ۱۹۷۳ بهاي هرتن پودر ماهي به ۵۲۵ دلار رسيد و در سال ۱۹۷۴ از ۶۰۰ دلار بالاتر رفت . در سال ۱۹۷۵ به واسطه يك فصل مناسب ماهيگيري، ارزش سريعاً سقوط كرده و به تراز حدوداً ۲۴۰ دلار رسيد . ولي اين تغيير ديري نپاييد و بها پودر ماهي مجدداً ارتقاء يافت و در سال ۱۹۷۶ به ۴۱۵ دلار و در سال ۱۹۷۷ به ۵۰۲ دلار رسيد . توقع نمي رود اين شرايط در آينده بهبود يابد .
وضعيت شبيه اي هم در زمينه قيمت كنجاله سويا كه عمدتاً از ايالات متحده صادر مي شود، قابل مشاهده مي باشد . در ميانسالهاي ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰ قيمت يك بدن كنجاله سويا ۹۴ دلار بود كه در انتهاي سال ۱۹۷۲ به ۱۵۰ دلار، سال ۱۹۷۶ به ۱۹۸ دلار و در سال ۱۹۷۷ به ۲۳۰ دلار رسيد . سواي شك وترديد امكانات زيادي براي ارتقاء ايجاد وجود دارد اما فنّاوري فعلي ضمانتي براي حل اين ايراد با به كارگيري از روشهاي معمول نمي‌باشد . خاكهاي زراعي ۱۰% از سطح زمين را در بر مي گيرند . غلات در ۳/۲ از اراضي زراعي كشت شده و بيش از ۵۰% از انرژي مصرفي انسان را تأمين مي نمايند . در سال ۱۹۵۹ در دنيا به ازاي هر فرد، كمتر از نيم هكتار زمين زراعي وجود داشت . جمعيت سريعاً رو به ارتقا است، اكنون آنكه از اراضي قابل كشت كاسته مي شود . رشد ساليانه جهان، ۷۰ ميليون نفر مي باشد . در صورتي‌كه اين روند ادامه يابد، در سال ۲۰۰۰، فقط ۳/۰ هكتار زمين زراعي به ازاي هر شخص وجود خواهد داشت، لذا به خواسته تغذيه جمعيت جهان، مقدار ايجاد محصول در هكتار بايد ۳ برابر وضعيت فعلي شود . قابليت و امكان به دست آوردن مناطق جديد براي كشتهم غيرمحتمل ميباشد . به صورت نظري با رويش گياهاني مانند بعضي جلبكهاي دريايي كه قادرند بيش از ۳% انرژي خورشيد را تثبيتكنند، مي بضاعت و توان اين خلل را حل نمود؛ اما ميانگين تثبيت انرژي خورشيدي در سطح زمين ۱/۰ تا ۳/۰ درصد هست . اين نيازها در كنار جمعيت احتمالي ۶ ميليارد نفري در سال ۲۰۰۰، مبين آن مي‌باشند كه بايد منابع جديدي از پروتئين و انرژي كاوش شود . افراد با تاملهاي مختلف از جمله زيست شناسان، شيميدانان، اقتصاددانان، توليدكنندگان و مصرف كنندگان همه سرگرم عملكرد جهت حل اين معضلاتگرديده اند .
به طور طبيعي اكثر اوقات اين كوششها به ايده هايي نه چندان با بها منتج مي شوند . در عين اكنون ممكن مي‌باشد بعضا از آناناصلي بوده لذا نبايد ناديده گرفته شوند . به كار گيري از منابع غيرمعمول زيادي براي تغذيه دام و انسان به طور دور از شوخي مقدمهگرديده هست .
هزاران تن پروتئين ميكروبي ايجاد گرديده از ان ـ آلكان ها و اتانول صنعتي، علاوه بر آنكه در برخي جنس هاي مصرفي آدم به كارگيري مي گردند، جزوي از جيره هاي غذايي دامي شده اند . استعمال از پروتئين هاي تهيه گرديده از تخمير ضايعات ليگنوسلولزي و همچنين فضولات دامي ابتدا گرديده مي‌باشد . فرآورده هاي تجزيه پروتئين­هاي كراتين و كلاژن در مخلوطهاي غذايي حيوان‌ها تك معده اي به كار مي روند. آشغال هاي خانگي و شهري نيز در مرحله وسيعي مسئله به كار گيري قرار مي گيرند . لارو حشرات دو بال و همينطور برخي از قارچها را مي بضاعت بر روي مواد ضايعاتي كشت داد؛ كه در غير اين فيس آلوده و كثيف كننده محفظه زيست مي‌باشند .
به كار گيري از پروتئين هاي اين موجودات قابل توجه است . در حالا حاضر، بسختي مي بضاعت و توان فرآيند رو به رشدي را در اين موردپيش بيني كرد، اگر چه احتمالاً در آينده نقش مهمي در رفع نبود پروتئين خواهند داشت .
اندازه پروتئين مصرفي در كشورهاي عضو شوراي همكاريهاي متقابل اقتصادي(روسيه، تحليل واسلواكي، بلغارستان، روماني، لهستان، جمهوري دموكراتيك آلمان و مجارستان) نسبتاً بالاست و علي رغم رشد جمعيت و در عين درحال حاضر كاهش اندازه زمينهاي زراعي مو جود به ازاي هر فرد، مقدار آن در درحال حاضر ارتقاء هست .
طي ۱۰ سال قبل جمعيت اين كشورها ۱۰% ارتقاء يافته است، در حالي كه از سطح زمينهاي زراعي ۲% كاسته گرديده مي باشد . با وجود اين، بين سالهاي ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۷ سرانه مصرف گوشت و جنس هاي گوشتي از ۵۶-۳۳ كيلوگرم به ۸۳-۵۷ كيلوگرم ارتقاء يافت . مصرف تخم مرغنيز از ۱۹۷-۸۴ عدد به ۳۰۶-۱۷۱ عدد رسيد . در سال ۱۹۷۷ بيشترين و كمترين دما سطح مصرف گوشت مربوط به جمهوري دموكراتيك آلمان (۶/۸۳ كيلوگرم مصرف سرانه) و بيشينه و كمينه ي دما ميزان مصرف شير در كشورهاي نظارت واسلواكي به تصويب رسيده است (۴۳۸ كيلوگرم براي هر فرد) . با وجود بالا بودن نسبي مصرف سرانه در اين كشورها، نسبت مو جود بين پروتئين حيواني و كل پروتئين مصرفي در موقعيت فعلي مطابق با نيازهاي فيزيولوژيك نيست . بنابراين، توقع مي رود در آينده مقدار محصول هاي حيواني در رژيم هاي غذايي ارتقا يابد . پيش بيني مي­شود مصرف روزانه پروتئين در كشورهاي عضو شوراي همكاريهاي متقابل اقتصادي در مقايسه با سال ۱۹۷۰، ۳۵-۵% رشد داشته باشد .
نيل به اين اهداف با دقت به پيش بيني هاي اجتماعي انجام گرفته مسئوليت سنگيني را متوجه توليدكنندگان خوراكهاي پروتئيني براي دام و پروتئين هاي حيواني قابل مصرف انسان مي نمايد . ساخت مخلوطهاي غذا دام مي بايست ۱۰۰% نسبت به شرايط فعلي افزايش يابد . منابع غيرمعمول نقش مهمي در حل خلل پروتئين در كشورهاي عضو شوراي كمكهاي متقابل اقتصادي ايفا خواهند كرد .