تاريخچه و زيست شناسي اردك اهلي براي عشق مندان به تاريخچه اردك اهلي بايد اظهار كه در بازه ورود اولين مهاجران به استراليا در قرن ۱۸، ساكنين اوليه از طريق شكار زندگي مي كردند . آنها در طي فصل ساخت مثل، تخمهاي اردك را عده آوري مي كردند و در بازه زماني پرريزي و از دست رفتن موقتي توان پرواز متعاقب انقلاب تابستاني، اردك هاي بالغ را صيد مي كردند . در مواقع ديگر سال، اردكها به وسيله بومرنگ از طريق بال و پر شكار مي شدند . طيوران در آب از روش تله هاي مخفي شده در لابه لاي نيها و توسط شكار‌كننده هايي كه در ذيل آب شنا مي كردند و توسط لوله ني مانند نفس مي۔ كشيدند، شكار مي شدند (فلود ۱۹۹۶) . ساكنين نخستين استراليا سال ها با استعمال از رويكرد هاي ذكر شده به شكار اردك پرداختند و احتمال دارد بقيه شكارچيان هم در بقيه نقاط جهان از منش هاي مشابهي براي شكار اردك به كارگيري مي كردند .
تاريخچه اردك اهلي
نگارگري و حكاكي هاي موجود در آرامگاه مرروك، وزير فارو تتيه (پادشاهي ششم، ۲۲۴۰ سال گذشته از ميلاد) در ساكارا و ناچ (سلسله هجدهم، ۱۵۵ سال قبل از ميلاد)، ورژن ها خطي و اختر شناس آمون در معبد كارناك مصر، نشان دهنده آن ميباشد كه بيش از ۳ هزار سال پيش، پرنده ها وحشي توسط تله هاي بزرگ شش وجهي توري در باتلاق هاي جلگه نيل، شكار مي شدند . اين اردك ها در لانههاي بزرگ، محافظت شده و به خواسته تأمين گوشت در همه ارتفاع سال، به طور اجباري تغذيه مي شدند . با اين حال، علي رغم اين‌كه شواهدي دال بر اهلي شدن غازهاي ساكن در مصر وجود دارد، به دور از تصور ميباشد كه اردك قبل از اين اهلي شده باشد . در قرن هاي پيش از ميلاد، ماركوس ترنتيوس وارو’ (۲۷-۱۱۶ پيشين از ميلاد) شخصي رومي بود كه نوشته هاي اكثري در رابطه با موضوعات كشاورزي داشت و اولين تاليف كننده اي بود كه رويش اردك را تعريف كرد، او سفارش كرد كه حتمي ميباشد محوطه اي محصور شده با تورهاي با چشمه باز سازه شود به طوري كه بازدارنده از ورود عقاب به داخل يا اين كه خروج اردكها از آن شود . لوسيوس مودراتوس كلومة تقريبا به طور همزمان راجع به اين مورد مطالبي نوشته مي باشد . بر اساس سفارش او، هر كس براي رويش اردك محلي را در نظر گرفته هست بايد تخم پرنده ها وحشي را توده آوري كرده و آنان را در تحت مرغ هاي . خانگي قرار دهد . در اين روش، اردكها در طبيعت وحشي تخمگذاري كرده و فارغ از ترديد ساخت نظير در قفس متوقف مي شود . وي سفارش كرد كه براي رشد پرنده ها آبزي، آنها مي بايست در فضايي حصاركشي گرديده و دارنده استخر آب و منطقه اي پوشيده از علف قرار داده شوند كه مجهز به آشيانه هاي ساخته شده از سنگ و پوشيده از لايه صافي از گچ باشد تا پرنده ها در آن تخمگذاري كنند . ماركوس پورسيوس كاتو نيز پيشنهاد هاي مشابهي داشت البته توصيه كرد كه اردك ها بايستي با گندم، جو، تفاله انگور و چه بسا گاهي پاد شاه ميگو (لابستر) و بقيه حيوانات آبزي تغذيه شوند و استخرهاي حصاركشي گرديده جهت مراقبت پاكيزگي مي بايست بوسيله حجم وسيعي از آب تغذيه شوند .
نقاشيها، حكاكيها و شواهد باستان شناسي مشتمل بر استخوان هاي يافت شده اردك در بسياري از نقاط امپراطوري روم نشان مي دهد كه ممكن است گوشت اردك در مهماني ها و فستيوال ها مصرف مي شد . با اين حال، به حيث مي رسد كه در آن مدت بر خلاف مرغ و غاز، اردكها اهلي نشده بودند، البته همراه با قرقاول، مرغ شاخدار و توكاي پشت بلوطي در قفس نگهداري مي شدند و گاهگاهي براي تزيين و خوش۔ رنگي سفره هاي روميان استفاده ميشدند . از پرها و كركها به خواسته عايق سازي جامه ها و تشك به كارگيري مي شد . از پرهاي اول كه اغلب فرمان روا مالامال ناميده ميگردند جهت جنبش مستقيم و پايدار اشاره گر (تير كمان براي شكار استعمال مي شد و از شاهپرهاي تراشيده شده غاز نيز براي نوشتن به كارگيري ميشد . هارپر (۱۹۷۲) اهلي كردن اردك را در ادبيات كلاسيك و قرنها وسطي بازبيني كرد، ولي غالب نشد مأخذ مشخصي را براي اردك اهلي (برخلاف اردك وحشي از منابع مشروح به وسيله روميها تا ۸۱۰ سال گذشته از ولادت پيدا نمايد . در آن مدت اردك در كنار غاز، قرقاول و مرغ در فهرستي قرار داشت كه روستاييان به عنوان كرايه به ملاكان در ايالتهاي تعالي پرداخت مي كردند . حيوانات مزرعهاي اهلي اعم از اردك و غاز اهلي در دست متن هاي مربوط به سال ۱۱۵۰ تعريف گرديده اند، ولي رشد اردك در هيچكدام از نوشته هاي قرنها وسطي ذكر نشده مي باشد و به لحاظ نميرسد به كار گيري از ابزاري شبيه به دستگاه جوجه كشي نيز متداول بوده باشد ، كه مويد لحاظ دلاكورا (۱۹۵۶) ميباشد مبني بر اين‌كه اردك در اروپاي غربي پيش از قرنها وسطي (بين قرن ۵ ام تا ۱۵ ام) اهلي نشده بود .
از قرن ۱۲، به طور فزاينده اي به اردكهاي اهلي در گزارشات مالي ايالتهاي بزرگ انگلستان اشاره گرديده است، البته به نظر مي رسد كه تاثير اقتصادي آن كم بوده ميباشد . بها آنها ممكن هست به خاطر فراواني اردكهاي وحشي پايين تاثير قرار گرفته باشد، زيرا نوشته هاي تاريخي قرن ۱۳ مويد آن است كه پرندگان بوسيله تور در طول عصر پرريزي و متعاقب انقلاب تابستاني و از دست دادن توان پرواز در زمين هاي باتلاقي شرق انگلستان شكار مي شدند . استمرار صيد سبب ساز حال و روز شرايطي در سال ۱۵۳۴ شد كه به موجب آن شكار در فصل خاصي ممنوع شويد (Robinson، ۲۰۰۴) .
تصاويري از اردك اهلي
در قرن ۱۵، در انگلستان، كشورهاي حوزه درياي بالتيك و روسيه به طور گسترده اي از تور براي به دام پرت كردن پرندگان وحشي مهاجر به كار گيري مي شد . اردكهاي مصنوعي و سر و صداي شبيه اردك، تله اردك بودند كه در تالاب ها يا نهرها نصب شده و به تورهاي تونل مثل منتهي مي شد . وقتي كه تعداد كافي اردكهاي وحشي به وسيله دام جذب ميشدند صياد سگ كوچك خود با ظاهري شبيه روباه را تشويق مي كرد تا در كنار تور تونلي به جلو و عقب جست و خيز كند . اين جنبش منجر برانگيختن شم فضولي پرنده ها وحشي گرديده و بر اساس غريزه ها گروهي، سگ را در طول تونل خميده (۵۰ الي ۶۰ متر طول دنبال كرده و گرفتار مي شدند كه آنگاه كشتار شده و روانه بازار مي شدند . رابينسون (۲۰۰۴) وجود بيش از ۲۱۵ دسته تله نصب گرديده در شرق انگلس و يكسري تور تونلي كه به تله مركزي ختم مي شوند را تاييد مي كند . طبق برآوردهاي انجام شده، اين تله ها در سال بيش از يك ميليون اردك را صيد مي كردند و تا اواسط قرن ۱۹ هم كاربرد داشتند . علاوه بر اين، تفنگهاي ساچمه اي كه مي توانستند صرفا با يك شليك تعداد زيادي اردك را شكار نمايند در قرن ۱۶ ام معرفي شدند، كه سبب ساز ارتقا كشتار و فروش طيوران وحشي در بازار انگليس شدند . تصاوير اردك هاي اهلي در قرن هفدهم پديدار شدند و نگارگري اي در نمايشگاه ملي در لندن توسط جان استين به اسم “طيور خانگي” اردك هاي اهلي پرسفيد را هم شامل مي شود . اردكهاي اهلي گرديده به طور فزاينده اي به نگارگري هاي مناظر در غرب اروپا يافت مي شوند كه ممكن است نشان دهنده توزيع گسترده آن ها در اين مناطق در اواخر قرن هفدهم مي باشد . در قرن هاي هجدهم و نوزدهم جمعيت شهرهاي گران قدر انگليس به طور چشمگيري ارتقا يافت كه باعث افزايش تقاضا براي پرنده ها شد . رويش و ساخت اردك در مناطق خاصي متمركز گرديده هست كه از داراي اسم و رسم ترين مكان ها مي توانايي به آيلس بوري (فصل دوم اين كتاب) اشاره كرد كه اصلاح نژاد و آميختهگري انتخابي، اردك اهلي پر اسم و رسم ايلس بوري را به وجود آورد .
تاريخچه اردك اهلي : اهلي كردن در چين و خاور دور وچنگ (۱۹۸۸) بر اساس اردكهاي سفالي كشف گرديده از حفاري كوههاي يان-شي۔ منكو در استان فوچيان در جنوب چين، عنوان كرد كه اهلي كردن اردك از مقطع سنگي جديد و در بين چهار تا آبادي هزار سال پيشين انجام شده ميباشد . جيان هوا (۲۰۰۴) ضمن تعريف ظروف سفالي حاصل از حفاري شانژيان كانتي در راس استان هنان بيان كرد كه اردك ها حدود چهار هزار سال گذشته و در ارتفاع تمدن يانگ شائو اهلي شدند . كلايتون (۱۹۸۴) گزارشي از يه در مدارك چيني را زمينه محاسبه قرار ميدهد كه در آن با جستجوي شواهد باستان شناسي، اعلام شده هست كه اردك ها در سه هزار سال پيش اهلي شدند . با اعتنا به شواهد اندك تاريخچه اهلي شدن اردك، جانگ و زو (۱۹۸۰) اين مسئله را تاييد مي كنند كه كشاورزان براي جلب رضايت مقامات دولتي و زمين داران بزرگ، انتخاب دقيقي را براي اردك هاي گوشتي انجام دادند . در مقطع سلسله مينگ (۱۳۶۸-۱۶۴۴ پس از ميلاد) اردك پكن به تيتر نژادي برجسته با خصوصيات ژنتيكي ثابت شناخته شده بود .
تاريخچه و زيست شناسي اردك اهلي براي عشق مندان به تاريخچه اردك اهلي بايد اظهار كه در بازه ورود اولين مهاجران به استراليا در قرن ۱۸، ساكنين اوليه از طريق شكار زندگي مي كردند . آنها در طي فصل ساخت مثل، تخمهاي اردك را عده آوري مي كردند و در بازه زماني پرريزي و از دست رفتن موقتي توان پرواز متعاقب انقلاب تابستاني، اردك هاي بالغ را صيد مي كردند . در مواقع ديگر سال، اردكها به وسيله بومرنگ از طريق بال و پر شكار مي شدند . طيوران در آب از روش تله هاي مخفي شده در لابه لاي نيها و توسط شكار‌كننده هايي كه در ذيل آب شنا مي كردند و توسط لوله ني مانند نفس مي۔ كشيدند، شكار مي شدند (فلود ۱۹۹۶) . ساكنين نخستين استراليا سال ها با استعمال از رويكرد هاي ذكر شده به شكار اردك پرداختند و احتمال دارد بقيه شكارچيان هم در بقيه نقاط جهان از منش هاي مشابهي براي شكار اردك به كارگيري مي كردند .
تاريخچه اردك اهلي
نگارگري و حكاكي هاي موجود در آرامگاه مرروك، وزير فارو تتيه (پادشاهي ششم، ۲۲۴۰ سال گذشته از ميلاد) در ساكارا و ناچ (سلسله هجدهم، ۱۵۵ سال قبل از ميلاد)، ورژن ها خطي و اختر شناس آمون در معبد كارناك مصر، نشان دهنده آن ميباشد كه بيش از ۳ هزار سال پيش، پرنده ها وحشي توسط تله هاي بزرگ شش وجهي توري در باتلاق هاي جلگه نيل، شكار مي شدند . اين اردك ها در لانههاي بزرگ، محافظت شده و به خواسته تأمين گوشت در همه ارتفاع سال، به طور اجباري تغذيه مي شدند . با اين حال، علي رغم اين‌كه شواهدي دال بر اهلي شدن غازهاي ساكن در مصر وجود دارد، به دور از تصور ميباشد كه اردك قبل از اين اهلي شده باشد . در قرن هاي پيش از ميلاد، ماركوس ترنتيوس وارو’ (۲۷-۱۱۶ پيشين از ميلاد) شخصي رومي بود كه نوشته هاي اكثري در رابطه با موضوعات كشاورزي داشت و اولين تاليف كننده اي بود كه رويش اردك را تعريف كرد، او سفارش كرد كه حتمي ميباشد محوطه اي محصور شده با تورهاي با چشمه باز سازه شود به طوري كه بازدارنده از ورود عقاب به داخل يا اين كه خروج اردكها از آن شود . لوسيوس مودراتوس كلومة تقريبا به طور همزمان راجع به اين مورد مطالبي نوشته مي باشد . بر اساس سفارش او، هر كس براي رويش اردك محلي را در نظر گرفته هست بايد تخم پرنده ها وحشي را توده آوري كرده و آنان را در تحت مرغ هاي . خانگي قرار دهد . در اين روش، اردكها در طبيعت وحشي تخمگذاري كرده و فارغ از ترديد ساخت نظير در قفس متوقف مي شود . وي سفارش كرد كه براي رشد پرنده ها آبزي، آنها مي بايست در فضايي حصاركشي گرديده و دارنده استخر آب و منطقه اي پوشيده از علف قرار داده شوند كه مجهز به آشيانه هاي ساخته شده از سنگ و پوشيده از لايه صافي از گچ باشد تا پرنده ها در آن تخمگذاري كنند . ماركوس پورسيوس كاتو نيز پيشنهاد هاي مشابهي داشت البته توصيه كرد كه اردك ها بايستي با گندم، جو، تفاله انگور و چه بسا گاهي پاد شاه ميگو (لابستر) و بقيه حيوانات آبزي تغذيه شوند و استخرهاي حصاركشي گرديده جهت مراقبت پاكيزگي مي بايست بوسيله حجم وسيعي از آب تغذيه شوند .
نقاشيها، حكاكيها و شواهد باستان شناسي مشتمل بر استخوان هاي يافت شده اردك در بسياري از نقاط امپراطوري روم نشان مي دهد كه ممكن است گوشت اردك در مهماني ها و فستيوال ها مصرف مي شد . با اين حال، به حيث مي رسد كه در آن مدت بر خلاف مرغ و غاز، اردكها اهلي نشده بودند، البته همراه با قرقاول، مرغ شاخدار و توكاي پشت بلوطي در قفس نگهداري مي شدند و گاهگاهي براي تزيين و خوش۔ رنگي سفره هاي روميان استفاده ميشدند . از پرها و كركها به خواسته عايق سازي جامه ها و تشك به كارگيري مي شد . از پرهاي اول كه اغلب فرمان روا مالامال ناميده ميگردند جهت جنبش مستقيم و پايدار اشاره گر (تير كمان براي شكار استعمال مي شد و از شاهپرهاي تراشيده شده غاز نيز براي نوشتن به كارگيري ميشد . هارپر (۱۹۷۲) اهلي كردن اردك را در ادبيات كلاسيك و قرنها وسطي بازبيني كرد، ولي غالب نشد مأخذ مشخصي را براي اردك اهلي (برخلاف اردك وحشي از منابع مشروح به وسيله روميها تا ۸۱۰ سال گذشته از ولادت پيدا نمايد . در آن مدت اردك در كنار غاز، قرقاول و مرغ در فهرستي قرار داشت كه روستاييان به عنوان كرايه به ملاكان در ايالتهاي تعالي پرداخت مي كردند . حيوانات مزرعهاي اهلي اعم از اردك و غاز اهلي در دست متن هاي مربوط به سال ۱۱۵۰ تعريف گرديده اند، ولي رشد اردك در هيچكدام از نوشته هاي قرنها وسطي ذكر نشده مي باشد و به لحاظ نميرسد به كار گيري از ابزاري شبيه به دستگاه جوجه كشي نيز متداول بوده باشد ، كه مويد لحاظ دلاكورا (۱۹۵۶) ميباشد مبني بر اين‌كه اردك در اروپاي غربي پيش از قرنها وسطي (بين قرن ۵ ام تا ۱۵ ام) اهلي نشده بود .
از قرن ۱۲، به طور فزاينده اي به اردكهاي اهلي در گزارشات مالي ايالتهاي بزرگ انگلستان اشاره گرديده است، البته به نظر مي رسد كه تاثير اقتصادي آن كم بوده ميباشد . بها آنها ممكن هست به خاطر فراواني اردكهاي وحشي پايين تاثير قرار گرفته باشد، زيرا نوشته هاي تاريخي قرن ۱۳ مويد آن است كه پرندگان بوسيله تور در طول عصر پرريزي و متعاقب انقلاب تابستاني و از دست دادن توان پرواز در زمين هاي باتلاقي شرق انگلستان شكار مي شدند . استمرار صيد سبب ساز حال و روز شرايطي در سال ۱۵۳۴ شد كه به موجب آن شكار در فصل خاصي ممنوع شويد (Robinson، ۲۰۰۴) .
تصاويري از اردك اهلي
در قرن ۱۵، در انگلستان، كشورهاي حوزه درياي بالتيك و روسيه به طور گسترده اي از تور براي به دام پرت كردن پرندگان وحشي مهاجر به كار گيري مي شد . اردكهاي مصنوعي و سر و صداي شبيه اردك، تله اردك بودند كه در تالاب ها يا نهرها نصب شده و به تورهاي تونل مثل منتهي مي شد . وقتي كه تعداد كافي اردكهاي وحشي به وسيله دام جذب ميشدند صياد سگ كوچك خود با ظاهري شبيه روباه را تشويق مي كرد تا در كنار تور تونلي به جلو و عقب جست و خيز كند . اين جنبش منجر برانگيختن شم فضولي پرنده ها وحشي گرديده و بر اساس غريزه ها گروهي، سگ را در طول تونل خميده (۵۰ الي ۶۰ متر طول دنبال كرده و گرفتار مي شدند كه آنگاه كشتار شده و روانه بازار مي شدند . رابينسون (۲۰۰۴) وجود بيش از ۲۱۵ دسته تله نصب گرديده در شرق انگلس و يكسري تور تونلي كه به تله مركزي ختم مي شوند را تاييد مي كند . طبق برآوردهاي انجام شده، اين تله ها در سال بيش از يك ميليون اردك را صيد مي كردند و تا اواسط قرن ۱۹ هم كاربرد داشتند . علاوه بر اين، تفنگهاي ساچمه اي كه مي توانستند صرفا با يك شليك تعداد زيادي اردك را شكار نمايند در قرن ۱۶ ام معرفي شدند، كه سبب ساز ارتقا كشتار و فروش طيوران وحشي در بازار انگليس شدند . تصاوير اردك هاي اهلي در قرن هفدهم پديدار شدند و نگارگري اي در نمايشگاه ملي در لندن توسط جان استين به اسم “طيور خانگي” اردك هاي اهلي پرسفيد را هم شامل مي شود . اردكهاي اهلي گرديده به طور فزاينده اي به نگارگري هاي مناظر در غرب اروپا يافت مي شوند كه ممكن است نشان دهنده توزيع گسترده آن ها در اين مناطق در اواخر قرن هفدهم مي باشد . در قرن هاي هجدهم و نوزدهم جمعيت شهرهاي گران قدر انگليس به طور چشمگيري ارتقا يافت كه باعث افزايش تقاضا براي پرنده ها شد . رويش و ساخت اردك در مناطق خاصي متمركز گرديده هست كه از داراي اسم و رسم ترين مكان ها مي توانايي به آيلس بوري (فصل دوم اين كتاب) اشاره كرد كه اصلاح نژاد و آميختهگري انتخابي، اردك اهلي پر اسم و رسم ايلس بوري را به وجود آورد .
تاريخچه اردك اهلي : اهلي كردن در چين و خاور دور وچنگ (۱۹۸۸) بر اساس اردكهاي سفالي كشف گرديده از حفاري كوههاي يان-شي۔ منكو در استان فوچيان در جنوب چين، عنوان كرد كه اهلي كردن اردك از مقطع سنگي جديد و در بين چهار تا آبادي هزار سال پيشين انجام شده ميباشد . جيان هوا (۲۰۰۴) ضمن تعريف ظروف سفالي حاصل از حفاري شانژيان كانتي در راس استان هنان بيان كرد كه اردك ها حدود چهار هزار سال گذشته و در ارتفاع تمدن يانگ شائو اهلي شدند . كلايتون (۱۹۸۴) گزارشي از يه در مدارك چيني را زمينه محاسبه قرار ميدهد كه در آن با جستجوي شواهد باستان شناسي، اعلام شده هست كه اردك ها در سه هزار سال پيش اهلي شدند . با اعتنا به شواهد اندك تاريخچه اهلي شدن اردك، جانگ و زو (۱۹۸۰) اين مسئله را تاييد مي كنند كه كشاورزان براي جلب رضايت مقامات دولتي و زمين داران بزرگ، انتخاب دقيقي را براي اردك هاي گوشتي انجام دادند . در مقطع سلسله مينگ (۱۳۶۸-۱۶۴۴ پس از ميلاد) اردك پكن به تيتر نژادي برجسته با خصوصيات ژنتيكي ثابت شناخته شده بود .
بوقلمون ماده