طيور

تجربه پرورش مرغ هاي تخم گذار بيرون از قفس پيش تر در اتحاديه اروپا حاصل گرديده مي باشد و اين تجربه در آمريكا نيز به سرعت در درحال حاضر افزايش ميباشد . براي اثرگذار بودن اين مرغ ها، تامين طعام آن ها مستمند باز‌نگري ميباشد . مراقبت مرغ هاي تخم گذار بيرون از قفس كاري دوچندان گوناگون از ديگر گونه هاي رشد مرغ است . آزادي بخش اعظم به مرغ ها اين قابليت و امكان را مي دهد تا به راحتي تكان كنند و انرژي خويش را مصرف كنند و در سود به استخوان هاي آن ها نيز فشار بيشتري وارد بيايد .

دستگاه جوجه كشي

مرغ هاي كيج فري براي خوردن غذاي روزمره خويش هم رقابت بيشتري مي كنند؛اما در معرض تماس با فضولات خويش هم قرار مي گيرند . همگي اين موردها موجب گرديده مي باشد تا دادن غذا به مرغ هاي تخم گذار به رويكرد سنتي منسوخ گردد و همت شود كه تندرست طيور، رفاه، باروري و سودمندي آن ها قرباني ترجيح مصرف كنندگان نشود . سيستم هاي كيج فري مي توانند صورت هاي مختلفي داشته باشند: مرغداري هاي گشوده مشابه به قفس هايي با جاي دانه مي‌باشند و آب و آشيانه هاي آن ها هم داخل مرغداري قرار دارد؛ مرغ ها مي توانند قفس ها را رها نمايند و روي زمين مرغداري تكان نمايند . مطمئناٌ در اين شيوه، سيستم سنتي مرغداري كه دارنده نشيمنگاه براي مرغ و لانه است به عنوان سيستمي براي رويش در تراكم اندك باقي خواهند ماند در حالي كه سيستم فري رنج(free range) به عنوان جايي مناسب براي مرغداري هاي پرجمعيتي به كارگيري مي شود كه مرغ ها در آن قابليت و امكان چرا كردن دارا‌هستند . در اين مطلب چك خوا‌هيم كرد كه با دادن آزادي عمده به مرغ هاي كيج فري چه گونه نيازهاي آن ها به تغذيه و مدير غذا تغيير مي كند . نكات زير از تجربه هاي به دست آمده در اتحاديه اروپا حاصل گرديده مي باشد كه مرغداري هاي كيج فري آن به تيتر الگوي استاندارد در بسياري از كشورها است .
1- انرژي انگيزه از انقطاع كردن مرغ هاي تخم گذار از قفس هاي كهن اين مي‌باشد كه به آن ها آزادي كافي براي تكان داده شود و آن ها همه رفتارهاي طبيعي خود را داشته باشند . انتظار مي رود كه اين فعاليت تازه نيازمند صرف انرژي بيشتري باشد . به اين ترتيب نياز به انرژي 5 تا 15 درصد، بر حسب چينش اثاثيه مرغداري، ارتقاء مي يابد . براي ارتقاء انرژي جذب شده دو روش وجود دارد . يكي از رويكرد ها ارتقا روزمره جيره طيور بر شالوده ثبت جيره هاي قبلي هست . توصيه مي شود كه اين ميزان مصرف را با 10 درصد افزايش طعام آغاز نماييد و زماني كه وزن به مقدار متناسب با سن مرغ رسيد، ديگر دليلي وجود ندارد كه اين ارتقاء خوراك اعمال شود . براي اولين چرخه هاي نو خوب تر است مرغ را زنده وزن فرماييد تا در بين طعام مصرف شده و وزن تن ارتباطي به دست آيد . روش دوم اين هست كه حجم طعام را در يك سطح ثابت نگه داريد (اين نكته براي مدل ژنتيكي با اشتهاي محدود حياتي است) و تمركز انرژي غذايي را با اضافه كردن مبداء چربي ارتقاء دهيد . اين روش بازدارنده از افراط در به كار گيري از تكميل كننده هاي گران مي شود البته تمركز پروتئيني ممكن مي‌باشد نياز به ارتقاء كمي داشته باشد تا ساختمان عضلاني قوي خيس و مستحكم تر شود .
2- ضايعات زماني كه مرغ ها در موقعيت سلامت در قفس هاي باتري اي بيش از حد طعام مصرف مي كردند، طعام ها حيف‌و‌ميل مي شد . اين قضيه درطيور سنگين وزن خيس با اشتهاي بالاتر نسبت به مرغ هاي تخم گذار سبك خيس با تخم سفيد عمده ديده مي شد . مرغ هاي تخم گذار بيرون از قفس نبايد به افسردگي و اندوه در گير شوند چون روش هاي مختلفي دارا‌هستند تا خود را مشغول نگه دارا هستند . ولي از آنجايي كه سيستم هاي جديد حفظ و تغذيه نسبتاً جديد و جديد هستند، اين قابليت و امكان وجود دارااست كه به برهان ناكافي بودن جاي خوراك، اسراف زيادي به توشه آيد . توليدكنندگان تجهيزات با كيفيت بالا بايستي اين مورد ها را در پباده سازي توليد ها خويش اعمال كنند .
3- رقابت نگه داشتن چهار مرغ تخم گذار در يك قفس اين قابليت را مي دهد كه در برهه زماني تناول كردن غذا با يكديگر رقابت نمايند . ولي نگهداشتن صد يا هزار مرغ در يك قفس سواي دسترسي به دانه خوري ها ممكن مي‌باشد ميزان مصرف خوراك را براي طيوري كه در طبقات تحت تر قرار دارا‌هستند كاهش دهد و وزن مرغ هايي كه در مقام بالاتر قرار دارا‌هستند ارتقاء يابد . اين زمينه موجب هدر رفتن غذا و مشكل‌ها تغذيه اي مي شود كه كاهش باروري و ارتقا هزينه هاي طعام را به همپا دارااست . افزايش اندازه جيره به اين منظور كه طيور تراز ذيل خيس به خوراك دسترسي داشته باشند نيز موجب اتلاف خوراك مي شود . خوبتر است كه با متخصصان مرغداري و توليدكنندگان مشورت كنيد تا تعداد مناسب و روش قرار تصاحب كردن جاي دانه و آب را دريابيد و مطمئن شويد كه همه طيور اقبال متعددي براي تغذيه صحيح دارا‌هستند .

تجربه پرورش مرغ هاي تخم گذار بيرون از قفس پيش تر در اتحاديه اروپا حاصل گرديده مي باشد و اين تجربه در آمريكا نيز به سرعت در درحال حاضر افزايش ميباشد . براي اثرگذار بودن اين مرغ ها، تامين طعام آن ها مستمند باز‌نگري ميباشد . مراقبت مرغ هاي تخم گذار بيرون از قفس كاري دوچندان گوناگون از ديگر گونه هاي رشد مرغ است . آزادي بخش اعظم به مرغ ها اين قابليت و امكان را مي دهد تا به راحتي تكان كنند و انرژي خويش را مصرف كنند و در سود به استخوان هاي آن ها نيز فشار بيشتري وارد بيايد .

دستگاه جوجه كشي

مرغ هاي كيج فري براي خوردن غذاي روزمره خويش هم رقابت بيشتري مي كنند؛اما در معرض تماس با فضولات خويش هم قرار مي گيرند . همگي اين موردها موجب گرديده مي باشد تا دادن غذا به مرغ هاي تخم گذار به رويكرد سنتي منسوخ گردد و همت شود كه تندرست طيور، رفاه، باروري و سودمندي آن ها قرباني ترجيح مصرف كنندگان نشود . سيستم هاي كيج فري مي توانند صورت هاي مختلفي داشته باشند: مرغداري هاي گشوده مشابه به قفس هايي با جاي دانه مي‌باشند و آب و آشيانه هاي آن ها هم داخل مرغداري قرار دارد؛ مرغ ها مي توانند قفس ها را رها نمايند و روي زمين مرغداري تكان نمايند . مطمئناٌ در اين شيوه، سيستم سنتي مرغداري كه دارنده نشيمنگاه براي مرغ و لانه است به عنوان سيستمي براي رويش در تراكم اندك باقي خواهند ماند در حالي كه سيستم فري رنج(free range) به عنوان جايي مناسب براي مرغداري هاي پرجمعيتي به كارگيري مي شود كه مرغ ها در آن قابليت و امكان چرا كردن دارا‌هستند . در اين مطلب چك خوا‌هيم كرد كه با دادن آزادي عمده به مرغ هاي كيج فري چه گونه نيازهاي آن ها به تغذيه و مدير غذا تغيير مي كند . نكات زير از تجربه هاي به دست آمده در اتحاديه اروپا حاصل گرديده مي باشد كه مرغداري هاي كيج فري آن به تيتر الگوي استاندارد در بسياري از كشورها است .
1- انرژي انگيزه از انقطاع كردن مرغ هاي تخم گذار از قفس هاي كهن اين مي‌باشد كه به آن ها آزادي كافي براي تكان داده شود و آن ها همه رفتارهاي طبيعي خود را داشته باشند . انتظار مي رود كه اين فعاليت تازه نيازمند صرف انرژي بيشتري باشد . به اين ترتيب نياز به انرژي 5 تا 15 درصد، بر حسب چينش اثاثيه مرغداري، ارتقاء مي يابد . براي ارتقاء انرژي جذب شده دو روش وجود دارد . يكي از رويكرد ها ارتقا روزمره جيره طيور بر شالوده ثبت جيره هاي قبلي هست . توصيه مي شود كه اين ميزان مصرف را با 10 درصد افزايش طعام آغاز نماييد و زماني كه وزن به مقدار متناسب با سن مرغ رسيد، ديگر دليلي وجود ندارد كه اين ارتقاء خوراك اعمال شود . براي اولين چرخه هاي نو خوب تر است مرغ را زنده وزن فرماييد تا در بين طعام مصرف شده و وزن تن ارتباطي به دست آيد . روش دوم اين هست كه حجم طعام را در يك سطح ثابت نگه داريد (اين نكته براي مدل ژنتيكي با اشتهاي محدود حياتي است) و تمركز انرژي غذايي را با اضافه كردن مبداء چربي ارتقاء دهيد . اين روش بازدارنده از افراط در به كار گيري از تكميل كننده هاي گران مي شود البته تمركز پروتئيني ممكن مي‌باشد نياز به ارتقاء كمي داشته باشد تا ساختمان عضلاني قوي خيس و مستحكم تر شود .
2- ضايعات زماني كه مرغ ها در موقعيت سلامت در قفس هاي باتري اي بيش از حد طعام مصرف مي كردند، طعام ها حيف‌و‌ميل مي شد . اين قضيه درطيور سنگين وزن خيس با اشتهاي بالاتر نسبت به مرغ هاي تخم گذار سبك خيس با تخم سفيد عمده ديده مي شد . مرغ هاي تخم گذار بيرون از قفس نبايد به افسردگي و اندوه در گير شوند چون روش هاي مختلفي دارا‌هستند تا خود را مشغول نگه دارا هستند . ولي از آنجايي كه سيستم هاي جديد حفظ و تغذيه نسبتاً جديد و جديد هستند، اين قابليت و امكان وجود دارااست كه به برهان ناكافي بودن جاي خوراك، اسراف زيادي به توشه آيد . توليدكنندگان تجهيزات با كيفيت بالا بايستي اين مورد ها را در پباده سازي توليد ها خويش اعمال كنند .
3- رقابت نگه داشتن چهار مرغ تخم گذار در يك قفس اين قابليت را مي دهد كه در برهه زماني تناول كردن غذا با يكديگر رقابت نمايند . ولي نگهداشتن صد يا هزار مرغ در يك قفس سواي دسترسي به دانه خوري ها ممكن مي‌باشد ميزان مصرف خوراك را براي طيوري كه در طبقات تحت تر قرار دارا‌هستند كاهش دهد و وزن مرغ هايي كه در مقام بالاتر قرار دارا‌هستند ارتقاء يابد . اين زمينه موجب هدر رفتن غذا و مشكل‌ها تغذيه اي مي شود كه كاهش باروري و ارتقا هزينه هاي طعام را به همپا دارااست . افزايش اندازه جيره به اين منظور كه طيور تراز ذيل خيس به خوراك دسترسي داشته باشند نيز موجب اتلاف خوراك مي شود . خوبتر است كه با متخصصان مرغداري و توليدكنندگان مشورت كنيد تا تعداد مناسب و روش قرار تصاحب كردن جاي دانه و آب را دريابيد و مطمئن شويد كه همه طيور اقبال متعددي براي تغذيه صحيح دارا‌هستند .